تاثیر لسیتین سویا و تخم مرغ بر رشد، زنده مانی و مقاومت به تنش کمبود اکسیژن در آلوین ماهی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss)

این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح و منابع مختلف لسیتین بر رشد و مقاومت به تنش کمبود اکسیژن در آلوین های ماهی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss) با وزن اولیه 08/4±120 میلی گرم به مدت 40 روز انجام گرفت. لسیتین سویا و تخم مرغ در سطوح 2، 4 و 6 درصد به جیره اضافه گردید. آزمایش با 7 تیمار و 3 تکرار و ذخیره سازی 165 عدد آلوین در تانک های 90 لیتری انجام شد. آلوین ها به میزان 6 وعده در روز در حد سیری غذادهی شدند. در پایان آزمایش فاکتورهای مختلف رشد در تیمار تغذیه شده با 2 درصد لسیتین تخم مرغ افزایش معنی داری در مقایسه با شاهد و تیمارهای لسیتین سویا داشت. فاکتورهای رشد در آلوین های تغذیه شده با لسیتین سویا تفاوت معنی داری با شاهد نداشتد. آلوین های تغذیه شده با 6 درصد لسیتین تخم مرغ به طور معنی داری بیشترین زنده مانی را در مقایسه با گروه شاهد و دیگر تیمارها داشتند. آلوین های تغذیه شده با تمامی سطوح لسیتین تخم مرغ به طور معنی داری بیشترین زنده مانی را در مقابله با تنش کمبود اکسیژن نسبت به شاهد داشتند. نتایج این آزمایش نشان داد لسیتین تخم مرغ منجر به اثرات مثبت و معنی داری بر میزان رشد و مقاومت به تنش کمبود اکسیژن می شود و مطلوب ترین سطح تغذیه ای لسیتین تخم مرغ در این وزن 2 درصد جیره می باشد.